.comment-link {margin-left:.6em;}
Adverteren bij Daisycon



vrijdag, september 12, 2003

Terwijl een aantal Nederlanders uit de fotojournalistiek zich per fiets, auto of pendelbus (een rit van 30 uur) naar Perpignan verplaatste, liet een aantal bobo's van het World Press Photo bestuur zich de trip welgevallen als een snoepreisje. Getekend door een totale desinteresse voor het festival zelf, maar wie laat zich een reisje naar Zuid-Frankrijk ontzeggen? Niet deze heren, onder wie een ex-politicus die slechts van zich deed spreken door van de trappen van de congreszaal te struikelen. (Klapwiekend van de whisky wellicht, maar ik heb geen blaastest of bloedproef om dat te bewijzen.) Dan is het misschien toch een beter idee om volgende jaren de echte medewerkers van World Press Photo naar Perpignan te laten afreizen. Die zijn waarschijnlijk meer betrokken bij de fotojournalistiek dan dit gezelschap.

Wie zagen we verder nog uit de lage landen? Natalia Toret, Inge Ybema met portfolio onder de arm, Jörgen Saris (als een kind zo blij met een gesigneerd boek van David Alan Harvey), Jeroen Toirkens, Stijn Decorte, Eddy van Wessel, Vincent Mentzel en de alomtegenwoordige Kadir van Lohuizen, die ik in de bus, in de lift, in de boekhandel, om een straathoek en verder zo ongeveer overal tegen het lijf liep. (Winterreise van Luc Delahaye is inderdaad ook een mooi boek, Kadir.) Uit het Belgische was vooral Bruno Stevens nadrukkelijk aanwezig.

Verder een aantal levende legendes zoals Bill Allard (in All-American outfit), Raghu Rai en bovengenoemde David Alan Harvey, die een mooi hotel had uitgezocht maar verder heel down-to-earth gebleven is. Hij drinkt zijn coca-cola nog gewoon uit een blikje.

Les photographes le plus cool du festival? Mariella Furrer en Tom Craig, zonder concurrentie. "My pictures look better here than under my bed, where they usually are." (TC).





<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?